لزوم اصلاحات دیجیتال در صنعت کشاورزی هند

صنعتِ کشاورزی فراتر از آینده‌نگری‌های عالمانه و ریل‌گذاری مناسب، به اتخاذ روش‌های کشاورزیِ مدرن و پایدار با استفاده از فناوری نیاز دارد تا گردش مالی و درآمد کشاورزان تضمین شود.
فناوری‌های پیشرفته در سراسر جهان مانند هوش مصنوعی (AI)، بلاکچین، سنجش از راه دور، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (پهپاد)، تصاویر چند طیفی، فضاهای ابری و غیره در افزایش بازدهیِ بهینه‌ی صنایع و اقتصاد نقش مهمی را ایفا کرده‌اند؛ تمام این ابزارها صنعت کشاورزی را نیز در مراحلِ برنامه‌ریزی و پیش‌بینی و پیش بردِ هرچه دقیق‌تر چرخه تولید، مجهزتر کرده‌اند.
می‌توان گفت همه‌گیری Covid-19 نوعی اجبار برای تقویت رشد کشاورزیِ فناورانه در هند ایجاد کرده است؛ و این رشد زمانی امکان‌پذیر است که در روستاها امکاناتِ ارتباطاتیِ قوی ایجاد شود؛ چراکه اکثرِ کشاورزان و زمین‌های کشاورزی خارج از روستاها مستقر هستند. در حقیقت، غول فناوریِ جهانی، گوگل، متعهد شده است که 10 میلیارد دلار به مدت 5 تا 7 سال برای تسریع اقتصاد دیجیتالیِ هند که از نیازهای مبرم و اساسیِ این کشور است سرمایه‌گذاری کند. این سرمایه‌گذاری به‌طور مستقیم بخش کشاورزی را که در حال حاضر 18 درصد به تولید ناخالص داخلی هند کمک می‌کند، منتفع و بهره‌مند خواهد ساخت.
یکی از مراحلِ کلیدی برای حرکت کشاورزان به سمت دیجیتالی شدن،ارتقاءِ خودشان با تهیه‌ی تلفن‌های هوشمندِ ارزان‌قیمت و تبلت های مجهز به GPS است؛ این امر به‌طور اساسی به جریان اطلاعات و به‌روزرسانی و مدرن شدنِ دانش کمک می‌کند.
فناوری در بخش کشاورزی نقش اساسی و مهمی را در افزایش بهره‌وری ایفا می‌کند و همچنین راه‌حل‌های مفیدی را درزمینه‌های گوناگون مانند تاریخ کاشت محصول، کشت متنوع، تاریخ برداشت، بهداشت خاک، شیوع و کنترلِ بیماری‌ها، اقدامات کنترل آفت، در دسترس بودن آب، پیش‌بینی آب‌وهوا و قیمت‌های بازار ارائه می‌دهد. این توصیه‌ها و رهنمودها بر اساس شبکه گسترده‌ای از داده‌های اکوسیستمی که توسط فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و اینترنت اشیا (IoT) پشتیبانی شده انجام می‌شوند و توانایی ارائه اطلاعاتی را دارند که در ازای آن سود را به حداکثر می‌رساند و زیان را به حداقل. این فناوری‌های مختصِ کشاورزی به‌خصوص برای کشاورزان کوچک و حاشیه‌نشین هند که اغلب فاقد دانش و با علومِ جدید غریبه هستند و این کمبود دانش منجر به از بین رفتن عمده محصولات زراعی‌شان می‌شود، بسیار مثمرِ ثمر خواهد بود. کشاورزان با به‌کارگیری نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای هوشمند می‌توانند تصمیماتی سریع، به‌موقع و آگاهانه بگیرند که کیفیت محصولات زراعی را به‌طور محسوسی تحت تأثیرِ مثبت قرار دهد.
به‌طور خلاصه سیستم‌های مدیریت قبل و پس از برداشت، تسلطِ جامع و نگرشِ درستی را به کشاورزان برای افزایش بهره‌وری و کاهش تأثیر متغیرهای غیرقابل‌پیش‌بینی ارائه می‌دهد.
کشاورزی دیجیتالی همچنین به شکسته شدن انحصار و عدم تمرکز مکانیسم قیمت‌گذاری کمک خواهد کرد و از طرفِ دیگر، هزینه‌ی معاملات را کاهش می‌دهد و درنتیجه بازدهی بالاتری را برای محصولات کشاورزان تضمین می‌کند.
تلفن‌های همراهِ هوشمند همچنین کشاورزان را قادر می‌سازد تا به بازارهای ساختاری[1] وارد شده و فعالیت کنند و دیگر با فروش در بازارهای اشباع‌شده و غیرِ استاندارد، قربانی ضرر و زیان ناشی از فروشِ سنتی نشوند. همچنین به لطف سیستم انتقال مستقیم سود[2]، آن‌ها به‌راحتی می‌توانند به‌جای پولِ نقد، از پولِ اعتباری برای تسویه‌حساب آنی استفاده کنند.
یکی دیگر از مزایای دیجیتالی شدن کشاورزی، گسترش سکوهای بازاریابی آنلاین است که فوایدی مثل دسترسی نامحدود به بازار، سود مشارکتی و کمک به از بین بردن واسطه‌ها را به کشاورزان ارائه می‌دهد. کشاورزان می‌توانند به‌راحتی از طریق تلفن همراه خود به این درگاه دسترسی پیدا کنند. با کمک اینترنت، آن‌ها حتی می‌توانند اطلاعات خاص مربوط به قیمت‌های فعلی بازار، شرایط آب‌وهوایی یا هر اطلاعاتی را که مربوط به محصول است، جستجو کنند. طبق آمارها، کشاورزان با کمک این پیش‌بینی‌های آنلاین می‌توانند بیش از دو برابر، ضایعات زراعی و غذاییِ خود را کاهش دهند.
یک کشاورز دیجیتالی به‌طور طبیعی روندِ کشاورزیِ دقیقی را پیش خواهد گرفت که در طولانی‌مدت پایدار خواهد بود. این محصولات باکیفیت، با استفاده از بهترین روش‌های نگهداری و ذخیره‌سازی می‌تواند به‌طور مؤثر با استفاده از فناوری‌های انتقال، در کشور توزیع شوند. مهم‌تر از همه، داشتن سیستم‌های ایمنی مواد غذایی و امکاناتی برای ردیابی زنجیره‌های تأمین نیز باعث افزایش ارزش کلی بخش کشاورزی خواهد شد.
به‌طور خلاصه کشاورزان دیجیتالی می‌توانند در تحقق رؤیای «آتمانیربهار باهارات[3]» به‌طور قابل‌توجهی در سال‌های آینده کمک کنند. فناوری به‌سرعت در حال رشد و پیشرفت است و دولت هند با همراهیِ شرکت‌های[4]AgTech می‌تواند با توانمندسازی دیجیتالی کشاورزان و مبارزه با قحطی‌ها و ایجاد فرصت‌های گوناگون، زنجیره‌های ارزش هوشمند کشاورزی را تقویت کند.

مترجم: راهله حزب الهی (کارشناسی ارشد برنامه‌ریزی و تحلیل سیستم‌های اقتصادی)
تهیه شده در گروه مطالعات اقتصادی پژوهشگاه فضای مجازی

لینک منبع