اندیشکده شورای روابط خارجی ایالات متحده، اخیرا طی مقاله‌ای کوتاه به بررسی ایده حاکمیت سایبری و نحوه اِعمال آن در کشور چین پرداخته است. جاستین شرمن ، نویسنده این مقاله، از متخصصان حوزه سیاست‌گذاری فضای سایبری به شمار می‌رود.
اندیشکده شورای روابط خارجی ایالات متحده، اخیرا طی مقاله‌ای کوتاه به بررسی ایده حاکمیت سایبری و نحوه اِعمال آن در کشور چین پرداخته است. جاستین شرمن
[1]، نویسنده این مقاله، از متخصصان حوزه سیاست‌گذاری فضای سایبری به شمار می‌رود.
دیدگاه‌های انتشار یافته از سوی وی در این مقاله به شرح زیر است:
«چین از ایده حاکمیت سایبری، شدیدا دفاع می‌کند. این در حالی است که آمریکا و متحدانش مدت‌ها است مخالفت خود را با این مفهوم اعلام کرده‌اند. با این وجود، چنین سازوکاری، به عنوان روشی موثر برای مدیریت تهدیدات ملی برای برخی کشورها جذابیت بسیاری دارد. تحولات پیش روی، پرسشی بزرگ را برای همه کارشناسان این عرصه به وجود آورده است: اعمال حاکمیت سایبری، تا چه میزان معقول و مجاز است؟
خط مشی سیاست‌گذاری اینترنت چین، در روزهای اخیر، با انتشار خبر حذف برنامه‌های مورد استفاده دولت چین برای ردیابی مخالفان هنگ‌کنگی از سوی فروشگاه اپ استور، به یکی از تیترهای برجسته بسیاری از رسانه‌های تاثیرگذار جهان بدل شده است.
دولت چین در جریان کنفرانس سالانه اینترنت جهانی خود که طی ماه اکتبر برگزار شد، همچنان بر مواضع پیشینش مبنی بر نیاز کشورها بر اعمال حاکمیت بر مرزهای اینترنت داخلی تاکید کرد. شی جینپینگ
[2]، رئیس جمهور این کشور نیز طی یک نامه رسمی به کنفرانس، همه کشورها را به توسعه، استفاده و اداره اینترنت بر پایه مسئولیت‌پذیری دعوت کرد.
این بحث در طول سال‌های اخیر، همواره از موضوعات داغ مورد بررسی از سوی کاشناسان بوده است. بسیاری از کشورهای مخالف ایده حاکمیت اینترنت مدتی است که دست از مقاومت برداشته‌اند و این شرایط بستر مساعدی برای گسترش اندیشه چین در این مورد به شمار می‌رود.
کشورهایی چون چین و روسیه با استفاده از عباراتی چون اعمال حاکمیت سایبری، اصول اساسی مورد قبول از سوی دموکراسی‌های غربی را زیر سوال می‌برند و از آن برای اقداماتی چون کنترل دقیق محتوای منتشر شده و سانسور گسترده برخی داده‌ها استفاده می‌کنند. اعمال حاکمیت سایبری چینی به طور خاص در فایروال بزرگ و سیاست‌های محلی‌سازی داده‌ها تجلی می‌یابد. رویکرد یاد شده در روسیه نیز سر‌انجام به رونمایی از اینترنت داخلی محدود ختم شد.
این شیوه از سوی بسیاری از کشورهای دموکراتیک غربی نیز حمایت می‌شود. دولت‌های یاد شده با وجود تاکید بر اینترنت باز و جهانی، حداکثر کنترل را بر ترافیک اینترنت داخل مرزهای خود، اعمال می‌کنند. به عنوان مثال، دولت بریتانیا، دفاع از رویکرد نظارت فعال بر اینترنت با هدف مقابله با تهدیدات سایبری را در حالی مطرح می‌کند که در عین حال، خواستار عدم نقض حقوق شهروندان کاربر اینترنت نیز هست. علاوه بر این، هند، ژاپن و اتحادیه اروپا نیز با وجود محکوم کردن این قبیل اقدامات، پیشتر سازوکار نظارتی خود بر جریان داده‌ها را تدوین و اجرا کرده‌اند. این چارچوب‌های اجرایی، گرچه با فایروال بزرگ چین برابری نمی‌کنند، اما مبین این نکته هستند که حتی دموکراسی‌ها نیز به اعمال سطوحی از حاکمیت بر اینترنت داخلی خود، نیاز دارند.
بی‌شک کنترل بیشتر اینترنت می‌تواند راهی برای مدیریت بهتر تهدیدات امنیت سایبری و حمایت از کاربران باشد و این شکل اقتدارگرایانه حاکمیت سایبری، در سراسر جهان در حال رشد و گسترش است.»
لینک منبع
نظر کاربران
